İnsan kuşatma altında Şiiri - Kemal Tekir

İnsan kuşatma altında,
Akıl almaz baskılarla.
Düşünmek serbest olsa da.
Yazmak, konuşmak sınırla.

Kafa tutarsan sen kafa,
Haksızlığa,savaşlara.
Başın girer hep belaya,
Belirlenen yasalarla.

Egemen güçler her zaman,
Vermezler kimseye aman.
Bizim yerimize onlar,
Her zaman konuşuyorlar.

Basın,yayın organları,
Belirlerler hep gündemi.
Yazarlar hep görüneni,
İşine geldiği gibi.

Nedenleri sorgularlar,
Hep kafa karıştırırlar.
Niçin sorusu sormazlar,
Çözüm yolu aramazlar.

Reklam bombardımanıyla,
Şartlandırırlar bizleri.
Teşvik ederler sürekli,
Bizlere hep tüketmeyi.
İnsanlar birer figüran,
Sanılıyor bak her zaman.
Parçalayıp,bölüyorlar,
Gücümüzü kırıyorlar.

Özel hayatımıza da,
Giriyorlar her konuda.
Ters yüz eeip olanları,
Kandırırlar insanları.

Küreselleşme dediler,
Anamızı bellediler.
Konuşanlar hep zenginler,
Sindiriliyor, fakirler.

Uluslar arası fonlar,
Paraları topluyorlar.
Dolaşırken bu paralar,
İnip, çıkıyor,borsalar.

Sıcak para denir ona,
Bakmaz gözünün yaşına.
Sinsice gelip, giderler,
Her zaman kar gözetirler.

Uluslar arası fonlar,
Parayla oyun oynarlar.
Kaybetmeye yanaşmazlar,
Kazanırlar ve kaçarlar

İrdeleyip olayları,
Yıkalım biz tabuları.
Mutlu olmak elimizde,
Çözüm arayıp birlikte,