İnsan kopamıyor Şiiri - Sedat Hünker

Bir defa sevip de ayrı kaldı mı
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor
Bir canan gönülde bir yer aldı mı
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor

O adı unutmak mümkün olmuyor
Ömrünce gönülde yeri dolmuyor
Sevdadan yana o sayfa solmuyor
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor

Hasretin yağmuru gönle yağıyor
O aşk her şeyiyle kalp de doğuyor
Ayrılık kalp de her yeri dağıyor
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor

Kulakta çınlıyor sözüyle sesi
Gönülde bitmiyor yel gibi esi
Ruhen vermedikçe en son nefesi
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor

O güzel günleri dünü anıyor
Seneler geçse de ona yanıyor
Yaralar olup ta kalp de kanıyor
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor

Gönülden silmiyor kıyamet bile
O adı doluyor akılla dile
Bir ömür geçse de ayrılık ile
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor

On iki ay birçok defa bitse de
Kış bahar yaz güz bol gelip gitse de
Gençlik başta kara teller yitse de
İnsan bir kalple bin kez kopamıyor
Sedat hünkâr