İnsan Kokusu Şiiri - Gökhan Üçkaya

hepsi, hepsi
kaybetmişlerdi bu yarışı
toprak suya karışmıştı çünkü.
çok önceleri
güller henüz ağlamazken başladı yanlışlık
toprağa değilde
suya özlem duydu insanlar
anaya ihanetti bu
hepsi, hepsi kaybettiler
yüzyıllar soracak
çiçek kokularıyla
yaprak hışırtılarıyla
hep ağlatacak gülleri
yok çünkü
çünkü yok
kaybetmişlerdi
ve neonlar durmamacasına
yanıp sönecek
bir yanıp bir sönüp
ağlatacak gülleri
neonlara akacak umutlar
bir elektirisiti olacak
insan kokusu
bu bile oluyor
bedelini yaşamamışlıkla ödeyeceğimiz
insan olmamışlığımız
bakıyor
camlardan
havayı demirlerle
kesen camlardan
neon renklerle ağlıyor
insanlık
bu bile oluyor diyoruz

aktöre
öksürüklerle
boğulana dek
biz balgam
üreteceğiz
çirkinlerin en güzeli
birer kertenkele

(ankara,1987)