Bir hikâye başladı bu yaşamda… Sabahlara aç gözlerle uyanan, sabahların ilk ışığında ağlamayı deneyen, sonra bir hikâye daha başladı bu hayatta, özleme açık yollarda koşturma ile fırlayan, sonra bir hikâye daha başladı bu hayatın yaşamında, özlemeyi öğrenen, bekleyen, arsız düşüncelerden uzak kalarak, daha sonra bir hikâye daha yazıldı yaşama dair, biraz sevinç, biraz gülümseme, biraz doygunluk, biraz da engebeli, daha sonra mı ne oldu diye sordum yaşamdaki hikâye yazgısına, mutluluğu tanıdı bu yaşam hikâyesi dendi, hem de iç huzurla, işte böyle devam ediyor iç huzur ile yaşam hikâyesi, daha bitmedi bu hikâyedeki cümleler, hepsi sıra sıra beklemede kuytuluklarda...
İnsan kendisi ile sessiz seslerle anlaşır, bazen de yüz mimikleri ile aynada sorgular kendini, çoğu zaman bu sorgulanışta yürek yara alır ve tek soruya cevap veremez, kendi kendine tekrar eder o soruyu, "neden sevdin ki "sorusu hep cevapsız kalır ama tek gerçek vardır sevgi engellenemez ne başı vardır ne de sonraları bellidir, bu yüzden hayatta cevabı olmayan sorulardan biridir "neden sevdin ki" işte çaresizliğin başladığı bu anlar ki hayatın mimiklerle verdiği cevapları içinde saklıyordu...
Sen ve ben sevgili, merkezinde bulunduğumuz yaşantının müşterek yaşantımızın, şimdiler iki ayrı uzakta olmamızla, içimizde kopan hırsların, özlemlerin, yan yana gelme imkânının hiç imkânının olmadığı. Bir nefes alışlarımızın içinde kalan düşüncelerle, ayrı ayrı mutluluklarımızı bile isteyemememizin verdiği uzun soluklu acıları içimizde hissederken, sadece kaybolmuş tüm sevinçlerimizin arkasından akan yürek titreyişlerimizle, bu yalnızlık yaşamında nefesler alırken, uzaklara bakan gözlerimizin karasındaki bekleyiş ve de yan yana oluş arzularını gördükçe, şimdilerde acılarımız kendi çevresinde katlanmakta…
Biz sevmenin masumluğunu kaybettik belki de, kendimizi anlatan cümlelerde eksik kaldık belki de veya kendimizden korktuğumuz kadar birbirimizden korkmadık hataların çemberinde kaldığımız zamanlarda, şimdi masumluğun savunucusu olmamızın da belki hiç anlamı yok, sadece bu garip yaşamda kaldığımız müddetçe hep hatırlayacağız göz göze geldiğimiz anları, belki de bir melodinin uzatmalı tınısında kıvranırken…
Tamamını Oku
