bazen kırılmak hayata
hiç konuşmamak...susmak bazen...
kulaklarını kapamadan kaçmak tüm seslerden...
köryanınla,yalancı yanınla bakmak
iki gözü açık ebeyken...
hiç yürümediğim yollarda yürümek
ıslanmadığım yağmurlarla ağlamak istedim hep;
yolculuklara çıkmak istedim
uzaklaşmak istedim herşeyden...
sadece tutunmak istedim
düşlediğim renge...
insan kendini insanda bulurmuş ama
en çok da insanda kaybedermiş
öğrendim...
Kayıt Tarihi : 28.11.2010 14:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!