İnsan Kaldım Şiiri - Ayhan Kocabay

Elli yıllık ömrümde,ne insanlar tanıdım
Çoğu zaman yanıldım,çoğu zaman aldandım
Satmadım şerefimi, onurumla yaşadım
Çok çileler çeksem de,yine de insan kaldım

Tanıdım şair ozan,hak kalemiyle yazan
Doğruya doğru deyip,yanlışlara da kızan
Artık sona yanaştım,belki de yakın hazan
Bazen boynum büksem de,yine de insan kaldım

Hayatın zorluğunu ,geç yaşımda öğrendim
Söndürdüm hırs ateşim,daha yeni küllendim
Çoğu zaman hırslanıp, içten içe söylendim
Göz yaşlarım döksem de,yine de insan kaldım

Çok insanlar tanıdım, şerefiyle yaşamış
Allah'a teslim olup, günaha bulaşmamış
Acıları sessizce,,, göz yaşına karışmış
Ciğerimi söksem de,yine de insan kaldım

Paraya minnet edip,asla değer vermedim
İnsanların kalbine ,fitne, fesat sürmedim
Namerde güçlü diye, alçalıp, eğilmedim
Bedenime yüksem de,yine de insan kaldım

Dünya elbet zahmetli,herkesin bir derdi var
İnsana kıymet veren, şereflisi merti var
Gönlüm vurgun yese de,sahip çıkan ALLAH var
Gemileri yaksam da, yine de insan kaldım

Hatalarla günahla, dolu şu bedenimde
Kimsenin vebali yok,bütün kabahat bende
Eski hata,kusurlar,bırakıp geçmiş-imde
Bazen yoldan çıksam da,yine de insan kaldım

Ayhan Kocabay
31.10.2017