İnsan kal yeter Şiiri - Mustafa Deniz

Ne harf ne elifba kâfi yazmaya
Ne günüm ne ömrüm nede yıl yeter
Ahlaksız gidişi yıkıp bozmaya
Ne bu millet nede koca fil yeter

Hep ele özendik mesele buya
Bugün ihtiyaç var sağ bir duyuya
Yakışmıyor bunlar Anadolu’ya
Şu yaşanan rezil züppe hal yeter

Yüzüne dayandı az kaldı ramak
Haram oldu yurtta hakkın aramak
Bize düşmez insan gibi yaşamak
Sırtımıza semer birde nal yeter

Kıyamet yakındır yaklaştık sona
Şeytan haşa insan denir mi buna
Hadi maymun maymun sözüm yok ona
Böyle yaşamaktan ise öl yeter

Halkın arasına nifak sokuldu
Örf adet mi kaldı yol iz kayboldu
Osmanlı diyorlar sonu ne oldu
Tarihini oku öğren bil yeter

Ne Arzu Arzu’dur ne Kamber Kamber
Ne sevda sevdadır ne aşk muteber
Tarumar edildi en kutsal değer
Mecnun’a leylası ıssız çöl yeter

Ne inanç kaldı ne insanda şuur
Sofiden hocadan Şeyhten uzak dur
Bu devirde işin doğrusu budur
Ananı babanı örnek al yeter

Sakın aldanmayın o boya poza
Söz geçiremiyor avrada kıza
Gerek yok Fatih’e Sultan Yavuz’a
Musa’nın yanında Harun ol yeter

Cinayet tecavüz dini istismar
Yapanın yanında daim kaldı kâr
Hala recon kesip ediyor inkâr
Her suça günah keçisi sol yeter

Onca peygamberi gönderdi niye
Biz yine köleyiz ağaya beye
Her gün aynı masal aynı hikâye
Yusuf ol kervanda yerin bul yeter

Uyum sağlayamaz olduk dünyaya
Şan şöhret kalmadı bozuldu maya
Ya arsız ya hırsız olacaksın ya
Mustafa gibi bir insan kal yeter