İnsan bir kâfirdir ben gördüm sanır
Efal sıfat zatı kendine saklar
Cehlini hiç görmez durmaz aldanır
Akletmez fikretmez aslını saklar
Toprağa bakarsın her hali inkâr
Dağıyla taşıyla birde cüretkâr
Ayaklar altında yatar sanatkâr
İnsanın kendini bağrında saklar
Bazen hırçın bazen uyur her deniz
Yürüsen üstende bırakmaz hiç iz
Olmasaydı deniz olmaz bendeniz
Kanımı terimi güzeli saklar
Akıl gibi hava durmadan eser
Yapar yıkar yumar bırakmaz eser
Bazen canı yakar bazen buz keser
Canım ciğerimi göğsünde saklar
Güneşim olarak gecemi attın
Karanlığı yırtıp gerçeği sattın
Hakkı Hakikatı verdim ısıttın
Düşünce hızımı nedense saklar
Her görülen sanki gizli hazine
Kapısı kilidi kendi kendine
Aşk ehli kilidi almış eline
Anahtarı gözde gönülde saklar
Harbi olan varsa çıksın meydana
Hallacı Nesimi susamış cana
Gönüllüden doğar her türlü mana
Ladan canda canı sevgili saklar.
3 Mart 2009
Mustafa TurhanKayıt Tarihi : 9.3.2009 17:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kafir; gerçeği saklayan, söylemiyen, susan İnsan; gafletle dolu olduğu için inkâr eden, nankör Efal, sıfat, zat; insanı işleten, yaşatan ve yönlendiren üç unsar. iş, vasıf ve hâl. Tamamı Allaha ait. Hallacı, Nesimi; kendini saklamayan, hakikatı söylediği için canını sevgiliye seve seve verenlerden iki zat.
TÜM YORUMLAR (1)