İnsan İsen... Şiiri - İbrahim Halil Demir

İnsan isen rahmani yollarda yürü,
Şehit kanı ile sulanmış topraklarda çürü.
Dört dörtlük bir çoban ol,
Dağılmasın güdtüğün sürü.

İnsan isen,
Mazlumun yanında ol her daim,
Hayırlı gün ve gecelerde ol saim.
Sen sen ol yorulma asla,
Aşk ve şevkle canı gönülden ol kaim.

İnsan isen,
yerinde ve zamanında doğruyu konuş,
gönlü güzel insanlarla görüş.
Yaradan dan başkasına etme eyvallah,
Özü ve sözü bir olanlarla buluş.

İnsan isen,
İsraf etme az ve helal ile yetin,
Unutma senin de çürüyecek bedenin,
Yüce Allahı gerektiği gibi sev ki,
Ahretteki sınavın olmasın çetin.

İnsan isen,
Bismillah diyerek otur sofraya,
Şifa merhemi sür gördüğün yaraya.
İbadet ve zikirlerin yapılmasına vesile ol,
Benzesin evin barkın saraya.

İnsan isen,
Görme hiç kimseyi hor ve hakir,
Baş koy yaradanın yoluna ol şakir.
Yüce mevlanın ilimiyle iştigal et,
Zikir meclislerinde ol aşk ve şevkli bir zakir.

İnsan isen,
Aklını başına devşir,düşün aklı selim,
Çalış çabala akibetin olmasın elim.
Kartal misali çok yükseklerden uçma,
Mutlu etsin seni eski bir hasır ile kilim.

İnsan isen,
Bu fani dünyaya fazla meyletme,
Gönül bıçağını şeytani duygularla biletme.
Çaresi olmayan ölümü çok tefekkür et,
Şehvani arzularla gönül hanesini kirletme.

İnsan isen,
Sevenleri ayırma birbirinden,
Vazgeçme yaşadıkça rahmani zikrinden.
Verselerde kilolarca altınları sana,
Vazgeçme veli zatların güzel fikrinden.
27/Mart/2013