İnsan İsem İmanım Ne Çıkar

İnsan İsem, İmanım Ne Çıkar

Kibirle doluysa gönül sarayım,
İnsan isem, imanım ne çıkar?
Hak’tan uzak ise sözüm, duam İnsan olsam olmasam ne çıkar.

Görünüşte âlim, içte cahilsem,
Dostu kırar, mazlumu incitirsem,
Kardeşime bir selâmı çok görsem, İnsan olsam olmasam ne çıkar.

Bir lokmayı yetim ile bölmezsem,
Bir yetimi kendi gibi görmezsem,
Hak yolunda bir karınca yürümezsem. İnsan olsam olmasam ne çıkar.

Her sabah doğarken güneşe küsem,
Gece yıldızlarla dertleşmez isem,
Yaradan’a sevgiyle yönelmez isem, İnsan olsam olmasam ne çıkar.

Zulme karşı sessiz durur, susarsam,
Hakkı bilip bile bile kaçarsam,
Nefsim önde, vicdanımda pas varsa, İnsan olsam olmasam ne çıkar.

Sözde derviş, özde kibir doluysam,
Hakkı değil menfaati bulduysam,
Bir gönüle girmediysem. İnsan olsam olmasam ne çıkar.

Bir gün gelir, kabre iner cesedim,
Kalır ardımda sözümle fesadım,
Rahmet değil, beddua alır adım,
İnsan olsam olmasam ne çıkar.

Söz : Mucize