<<Efendiler>> kümeslerinde,
Tavuk beslerler.
Zamanı gelince,
Yumurta isterler.
Hiç bununla yetinirler mi?
Canları isteyince,
Keskin bıçakları ile,
Hayvanları boğazlayıverirler.
Bu acayip yaratıklar,
Katiyen doymazlar.
Sakın sebep arama,
Günün birinde,
İştahları kabarınca,
Sessizce,
Seni de,
Beni de,
Yutuverirler!
Neden şaşırdın öyle?
Tarihe bir göz gezdirirsen,
Göreceksin ki...
Geçmişte,
Bunlar,
Dünyayı yerle bir etmişler,
Milyonlarca insanı katletmişler,
Gezegenimizden silmişler, süpürmüşler!
Bak şu ezilmiş, cansız karıncalara!
Ezen ezene, hesapsızca!
Hiç düşündün mü,
Farkımızı onlarla? !
Kayıt Tarihi : 27.9.2011 09:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Ahmet](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/27/insan-insanliktan-cikinca.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!