Sen insandın,ben insandım,İnsandık,
İnsanlık elinden çok kötü yandık.
İnsandaki sırrı çözemedik ki,
Herkesi bir gördük,kalbimiz sandık.
İnsan...! insan da,hangi tür insan...,
İnsanlıktan, çile çeken bir insan;
İnsan olduğuna pişman olur mu?
İnsandan hançeri yiyen her insan.
İnsan ol, insana davran insanca,
İnsanlıktan zarar gelir mi? sence...
İnsanlar daha bi büyüyor sanki,
İnsanı hor görüp, alay edince.
Kayıt Tarihi : 27.3.2007 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
***YILANDAN KORKMAYIZ YALANDAN KORKTUĞUMUZ KADAR.NEFRETİMİZ İKİ YÜZLÜLÜĞEDİR.İNSAN DOĞMUŞUZ. İNSAN YAŞARIZ, İNSAN ÖLÜRÜZ.DARILDIĞIMIZ DAĞA ODUNA GİTMEYİZ.VE MENFAAT İÇİN ASLA EL ÖPMEYİZ.İNSAN OLAN İNSANIN DA ELİNİ DEĞİL AYAĞINI BİLE ÖPERİZ ***
TÜM YORUMLAR (1)