1142
İNSAN İNSANLIĞI UNUTMUŞ YAZIK
Çıkar bazlı olmuş hayat maalesef...
Dost dostuna bile atıyor kazık.
Yaptığından duymaz zerrece esef...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Daha ilk aklının yetti andan...
Uzaklaşmış çoğu ilim, irfandan.
Usandıran yine insandır candan...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Siyah etti insan al beyazları!
Değişti dünyanın kışı, yazları.
Koruyabilse de pek çok azları...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Hor bakıyor şimdi kardeş kardeşe...
Bu yüzden dert fazla, tükendi neşe.
Kendi düşer her kim bir çukur deşe...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Dürüstlük üstüne türküler yakar!
Süsler sözlerini püsküller takar,
Bir pire için tüm dünyayı yakar...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Gözünü çevirip baksan ne yana...
Rastlarsın masumdan akışan kana.
Sahip iken burda bir fani cana...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Var desen ucunda biraz şöhret,şan
Dostum diyen seni tez alır nişan.
Yedi milyar insan bundan perişan...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Yeni tespit değil eminim bundan...
Nesil çok dünyada pis fravundan.
Sizde emin olun kardeşler şundan...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Buna küçük örnek bizim Maraş'tır,
İnsan sen yaptığın biraz yaraştır!
Gelip geçenleri şöyle araştır...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Çok olunca sağda, solda hep namert...
Oluyor bu bizim Cumali'ye dert.
Sıfır model olan bile olmuş pert...
İnsan insanlığı unutmuş yazık.
Kayıt Tarihi : 4.1.2016 14:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!