İnsan...İnsanlar... Şiiri - Ulvi Ziya

Hayat denen büyük selde sürüklenir insanlar hep
Kader bir yana götürür,irâdeler direnirken...
Bilinir mi,bu gidişin sonu nerededir acep?
Kimi hemen dibe batar,yarışı terkeder erken...

Girdaplara kapılanlar; her engele çarpa çarpa
Umuduna sarılarak,mecalsizce yüzer durur...
Çamurludur etrafı hep,gözlerini kırpa kırpa
Bâzen çıkar su üstüne,lığlı alnına gün vurur...

Çırpınırken, uzaklarda görebildiği manzara
Birkaç anlık olsa bile,âşık olmasına yeter...
Zaman geçer; kabuk bağlar açılan her çeşit yara
Zor şartlarda,acılarla,sonuna dek yüzmek ister...