Hısımlar gönlüme, hasımlar ömrüme yük.
Yumruk sırtımda, tokat suratımda patlar.
Vampir gibi içimi kemirir, küçük büyük.
Gelip geçer öfkem, başka başka hayatlar.
Akraba akbaba, kardeşler leş kargası
Kuzgunlar uçar düşümde, düşüncelerde.
Herkes çıkar peşinde, olmaz ki faydası
Sahte gözyaşları, görünür düşününce
Onursuz ve hasiyetsiz bir toplum olduk,
Dün böyle değildik, bugün bize ne oldu?
Hal hatır değil, menfaati varsa sorulduk.
İnsan insanı yordu, insan insanın kurdu…
2023
Kayıt Tarihi : 24.4.2023 12:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Uğur Musab Şahin](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/04/24/insan-insanin-kurdu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!