İnsan insanın aynasıdır;
bana bakıyorsan kendini görüyorsun.
İnsan insanın aynısıdır;
ben seviyorsam sen de seviyorsun.
İnsan insanın ayısıdır;
ya gökyüzünün AY’ısın,
ya da burnuna halka takıyorsun.
İnsan insanın dayısıdır;
her gün bana çatıyorsun.
İnsan insanın seyisidir;
beni yarışlara sürüyorsun.
Ama olmadı, olmuyor!
Beni yanlış anlıyorsun.
-Ben sana “AYI” demedim;
Ben insanlardan bahsediyorum-
Kayıt Tarihi : 10.2.2004 01:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!