İNSAN İNSANA KIYIYOR
Bazen söz gider zoruna,
Bazen de mal maş uğruna,
Sıkıp kurşunu böğrüne,
İnsan insana kıyıyor.
Zulme kalkan baş var diye,
Yol üstünde taş var diye,
Göz üstünde kaş var diye,
İnsan insana kıyıyor.
Müslümanlar müslümanı,
Hristiyanlar hristiyanı,
Döküp oluk oluk kanı,
İnsan insana kıyıyor.
Yok etmek için bir ırkı,
Çin katleder Uygur Türk'ü,
Başa bela mı ne korku?
İnsan insana kıyıyor.
Bir de işid türettiler,
İslâm işin zor ettiler,
Yürekleri kor ettiler,
İnsan insana kıyıyor.
Görmez, duymaz, bilmez güçler,
Yapan, eden, kıyan güçler,
Kendin masum yapan güçler,
İnsan insana kıyıyor.
Veren almaz mı bu canı?
Niye herkes böyle cani?
Dur diyecek insan hani?
İnsan insana kıyıyor.
Sevmek varken birbirimizi,
Akıtırız kanımızı,
Koru Ya Rab! canımızı,
İnsan insana kıyıyor.
Hacı İbrahim SAĞIR
28 Haziran 2015
Kayıt Tarihi : 22.11.2018 21:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!