İnsan İnsana Duvar Şiiri - Gülsen Dede

Varlıkta,
Yoklukta
Birbirine omuz veren insanlar,
Gittiler birer, birer...
Artık menekşeler bile emanet edilmiyor
Daire numaralı komşulara...
Kapı deliklerindeki mesafe kadar muhabbet.
Mutfaklardan tüten,
Yanık soğan kokuları
İştah kabartmıyor...
İki dedikodu bile,
Camdan cama ayıp olmasın diye…
Ruhu ölgün yaşıyoruz ;
Birbirinden habersiz, aynı çatılarda.
Beton yığınlarında taşlaşmış;
Boş bedenlere emanet hayat...
Göklerden yürek delen betonlar uzanır.
İnsan insana duvar,
İnsan insana uzak,
İnsan insana tuzak.