İnsan İnsana Benzer Şiiri - Recep Uslu

-Ahmet, Ahmet gelsene buraya nereye gidiyorsun?
Ahmet geri döndü yanımıza geldi,
-Biz hepimiz buradayız sen nereye gidiyorsun?
Ahmet tuhaf tuhaf bana baktı, arkadaşlarıma baktı.
Gençlik yıllarımızda berber Mustafa’nın berber dükkanında toplanır sohbet ederdik. Berber Mustafa hem sohbete katılır hem de berberliğini yapardı. Öğretmen okulunda öğrenciydim. Okullar yaz tatiline girmiş ben de ilçeme gelmiştim. Arkadaşlarla birbirimizi özlemiştik. Hemen berber Mustafa’nın orada toplandık. Camdan dışarıya bakıyordum. Ahmet’i geçerken gördüm ve seslendim.
Geçtiğimiz sene yaz tatili boyunca astsubay okulunda okuyan Ahmetle beraber günümüzü geçirmiştik. Ahmet’in beni tanıyamamasına çok şaşırdım. Arkadaşlarımda tanımamışlardı.
-Yahu sen Ahmet değil misin?
_Evet Ahmet’im
-Beni tanımadın mı?
-İlk defa görüyorum
Biraz bozulmuştum. Ne yani astsubay okulunda okuyunca insan böbürlenir mi?
-Geçen sene yazın beraber arkadaşlık yapmadık mı?
-Geçen sene ben burada yoktum.
Allah Allah nasıl olur, kendimden şübhe etmeye başladım.
-Ahmet deyince niye bakıp geldin o zaman ?
-Benim adım Ahmet sende çağırınca şaşırdım ama geldim.
-Sen astsubay okulunda okuyan Ahmet değil misin?
-Yoo
Arkadaşlar gülmeye başladılar,
-Dalga geçmeyin kızarım bak
-Niye adamı zorluyorsun, seni tanımıyor ya da tanımak istemiyor işte?
-Arkadaşlar öyle değil. Ben de arkadaş arıyorum aslında, beni çağırması iyi oldu, tanışır arkadaş oluruz. Ben ilköğretim müfettişinin oğluyum. Buraya yeni taşındık ismim Ahmet. Arkadaş beni kime benzetti bilmiyorum ama iyi oldu. Eğer siz de isterseniz tanışır arkadaş oluruz.
Ahmet berber Mustafa’nın dükkanının müdavimi oldu.