İNSAN İNSAN İNSAN
Dünya döner, güneş batar,
İnsan kendi etrafında döndüğünü sanır.
Parmağına diken batar,
Acılar içinde kıvrandığını sanır.
Vurdumduymaz,
Kimseyi görmez gözü, kendi mutluluğu peşinde.
Selam almaz, imdada el uzatmaz,
Kendini doyurur, kendi egosu peşinde.
Dünyanın anasını satar; Kaçık,
Kim? Ne? Nerede? Ne Zaman? Kimin umurunda?
Bu gün bulur bu gün yer; Yarın açık,
Cep delik cepken zaten yok; Olsa da kimin umurunda.
Hacı İbrahim Sağır
11.09.2011
Kayıt Tarihi : 26.11.2018 22:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!