İnsan ihtiyarlığa çok yakın

İhtiyar bir nine gördüm
Çökmüş bir ağaç dibine
Ağlıyordu
Kurak toprak gibi
Yarılmış suratında
Sanki!
Şelaleler çağlıyordu
Usulca vardım yanına
Ana nedir bu halin
Baktı şöyle bir suratıma
Ürktüm
Beni delip geçmişti bakışları
Git evladım dedi
Git başımdan
Sana ne dedi
Evladımın bile
Sormadığı yaşımdan
Anlat hele dedim
Anlatta açıl
Dök içini
Yok yok oğlum yok dedi
İnsana evladından bile
Hayır yok
Oğlum dinlersen beni
Sana bir nasihat vereyim
Bir insana beddua edeceksen
De ki
' Bir'in ölede bir'in kala '
Bu söz varya bu söz
Taşı bile köz eyler köz
Beyim hayattayken
Hepsi anam der sayardı
Sevmesede saygı duyardı
Ne zaman ki
Uçtu evdeşim ocaktan
Azar yer oldum
Çoluktan çocuktan
Hepsi birbirine iyeşiyor
Büyüdükçe
Huyları değişiyor
Benki ihtiyarım
Cahilim
Ötelerin yolcularına
Dahilim
Şunun şurasında
Kaç gün yaşarım belli değil
Aman ana sus diyorum
Ağzından yel alsın
Yok oğlum yok diyor
Duysun duyanda beni burdan alsın
İşte gördün halimi
Anla artık ahvalimi
İyi bak oğlum bana
Bir nasihat daha benden sana
Anayı atayı üzme sakın
Sen sen ol iyi huy takın
Kalmaz birgün
Seninde onlardan farkın
İnsan ihtiyarlığa çok yakın...
22/09/2006