İnsan İhtiyarlayınca Şiiri - Orhan Afacan

İHTİYARLIĞIN

Düşünme zamanı ihtiyarlığın...
Batıya yöneldi artık güneşin.
Dakika,dakika farklı sağlığın.
Galibi kimdir nefsinle güreşin..

Selâ mı, ezan mı en çok duyduğun....?
Ezan doğumundur salah ölümün
Şeytan mı, imam mı kimdir uydurun
Amellerin olur kendi zulüm un.

Kundak ile başlar hayatın başı...
Özenle hazırlar ailen onu
Tabutuna kucak musalla taşı.
Çevrende ölümün birkaç gün konu.

Deli, dolu akmaz damarda kanın..
Hoş görüye döner öfkelenişin.
Yeyip, içemezsin olsa da imkanın
Doğallığı gider ağzında dişin.

Namaz kılmak için mevcut fırsatın...
Zamanı öldürmek olmasın işin
Sonunun sonu an be, an hayatın.
Adımlık mesafe kabre gidişin

Anne, baba beden olmanın özü...
Kulluk içindir dünyaya gelişin
Vesveseler dolu şeytanın sözü.
Muhammed nuruyla olur bilişin.

Biraz sonra akşam devamı gece...
İmanın, amelin sönmez kandilin.
Artırır korkuyu evhamı gece
Ferahlatır kalbi tevhitle dilin.

Göğsünün açılmasını çabala..
O zaman olacak temizlenişin
Hızır Ilyas Isa birine rastla.
Onlarla hayata tekrar gelişin.

Olursun yakında kefen içinde..
Toprağa konacak maddi varlığın
Hayati kararın son sürecinde
Düşünme zamanı ıhtiyarlıgın.

Havayı teneffüs ettin ömrünce...
Kiminle yapıldı alış, verişin..?
Dünyayla ilişkin bitmez ölünce
Sorgulanacak mahşerde geçmişin.

İzmir-.2.11.16
isra 17..71.