İnsan-ı Nakıs! Şiiri - Cihat Şahin

Olsa insan allame,
Kendin nakıs bilmeli
Mürşit olsa âleme,
Hikmet görse almalı.

Dememeli; oldum ben!
İlim, irfan doldum ben.
Her sözün de derse; “ben”(!)
Biz havzına dalmalı!

Zerre gurur var ise,
“Ben bilirim” der ise,
Tevazua kör ise,
Ehl-i halle olmalı!

Delil yoksa temelde,
Yoksa ihlâs amelde,
Hırslı ise emelde,
Zordur işi bilmeli!

Görmüyorsa düşkünü,
Titriyorken kış günü.
Dışlıyorsa şaşkını!
Bu huyları silmeli!

Nefsi ile dost ise,
Hazlarıyla mest ise,
Hoşça hayat kast ise,
Şunlar gaftır bilmeli!

Noksan ise takvada,
Berdevamsa fetvada,
Usta ise atmada(!)
Havfullahla dolmalı!

Yaş eksikse gözünde,
Yoksa hikmet sözünde,
Köz sönmüşse özünde,
Hemen tedbir almalı!

Az ağlar çok gülerse,
Gayra hep şer dilerse,
Hasma sık diş bilerse,
Kendin nadan sanmalı!

Yerli yersiz kızarsa,
Hatakar’ı bozarsa,
Daim ceza yazarsa,
Helaktedir bilmeli!

Fazla gezip, tozarsa,
Namahremi süzerse,
Her geçen gün azarsa,
Bir an önce ölmeli!

Cihat ŞAHİN
25.12.2010-İZMİR