İnsan-ı Kamil Şiiri - Nalan Akaslan

Yol kenarında cılız bir ağaca
Gelen geçen bir iki çaput bağlar
Renk şenliği der duyan
Bilse cehennem eşiği
Hakikati önüne sersen görmez ama
Dilemiş de dilemiş Allahın eşeği
Duracak yer de yok
Hangi akla hizmet etmiş ereği
Boşuna geçilmiş feleğin çemberi
Cılızlığa tezat en iddialısından dilekler
Kocam eve dönsün diyen mi ararsın;
Erkek çocuğum olsun diyen mi?
Düşmüşler bir yola
Yol desen delinin çukur açma hevesi
Yavaş yavaş bir sağa bir sola
Bir umuda bel bağlar
Ne kadındır ne erkek özü
Birinin hayatında asalak gibi erilince
Yetinmez de bedelde insan-ı kamil eder
Bilmez ki koyulmuş adı mal değneği
Tam da bu yol kenarında aklım sarhoş belleği
Yüreğim zoraki hevesle bir iki isyan eder
                                                     Nalan AKASLAN