sende ağlarsın bir gün...kanarsın içten içe sessizce ben gibi......çığlıklarını bir sen duyarsın ne yapıtımda gitti ellere diye..canın yanar gözlerindeki yaşları içine akıtırsın..ne demekmiş ettiğini bulmak anlarsın......yollarına bakarsın hala içten içe bir umutla..ama dönmez giden ben gibi...işte o an....vicdanını insanı duygular sarar..ne demekmiş can yakmak..canın yandığında anlarsın.........mavilerin siyaha bürünür...matemlerin arşa dayanır..isyanları oynarsın kendince..ama düşünemesin kime ne yaptım vicdansızlığını..kimi ağlattım diye.....başını koyunca yastığa yaşadıkların gelir aklına..ıslanınca yastık kan revan gözyaşlarınla......işte o an anlarsın..ne demekmiş insan kalbiyle oynamak..onu hiçe saymak..bir hiç olduğunda anlarsın......nzr....
Sözcüklerin gücüne inananlardanım... tek bir sözcük hayatınıza son verebileceği gibi sizi yaşatadabilir... bazen tek bir kelime söylemeye cesaret edemediğiniz her şeyi özetler.elveda.....gibi...
beklersin aylarca belkide yıllarca...umutlar ekersin kurumuş çorak topraklara....sen onu seversin onu düşünürsün..bir anda öyle bir şey olurki..kurumuş çorak toprağın senin kalbin.....yeşereninse onun kalbinde başka çiçeklerin olduğunu.......anlarsın.....nzr......
bir zamanlardı..bir masaldı çocukluğum...annem anlattıkça dinlerdim..sonu hep güzel biterdi.....ayrılıklar acılar yoktu o dünyamda..söz vermişti annem asla terk etmeyecekti.....su misali akarken acımadan zaman..bir gün ilk annem terk ketti sonra babam.....oyuncak bebekler oynarken sokakta..bir gün baktım gerçek bebekler vardı kucağımda....en çokta bez bebeğimi özlüyorum bazen....annemin elleriyle diktiği..süslerini yünden yapmıştı.....oysa bilmedim ki dünya bir sahne....bizler oyuncu..hani filmde olur ya....gider birileri.....giden benmişim meçhul yollarda yalnızlar durağına....bilmiyordum ki...senaryoyu hayat yazar..zaman oynatır...insanlar ağlatır.....kopar bir gün film....gerçeklere dönünce hayallerin..kabuslarla yaşamayı öğrenirsin........Ne çile biter, ne dert, sen yanımda yokken
Ben hala senin küçük kızın,
Sen hala yokluğunda bile...ANNEM.....NZR..
Zamansız açmış beyazıyla pembesiyle ağaçlar...karbeyazina bürünmüş erik ağaçları...tıpkı zamansız kalbe düşen sevdalar gibi....dolu vuruyor yağmur vuruyor dokuyor çiçeklerini...savuruyor rüzgar kar tanesi gibi...zamansız açan çiçekler..zamansız kalbe düşen asklar sonunda savrulmaya mahkumlar......nzr
Yüklemişse kader çile heybesini ne kadar yama vursanda deliklerine yine değişmez geçilmiyor kaderin önüne.........nzr
Bir hüzün çöker geceye...silik anılar canlanır... Sızlar kabuk tutmuş yaralar..ıslak gözlere yas dolar...akar sessizce icten ice kalbe...dualar ettigin o geceler şimdi hep isyanları haykırır....nzr
önce varlığıyla mutlu olur yetinmeyi bilirsin...sonra acılarını acıların.bilirsin......yıllar geçer beklemeyi öğrenirsin sessizce kanayarak kabullenmeyi.....o mutlu olsun yeter dersin....uzak mesafeler sorun değil bir nefes kadar yakın dersin..hep bu yalanlarla avutur sun. kalbi......sonra gerçekler bir tokat gibi çarpar yüzüne....son damlaları gözlerinden akıtırsın...yakar anılar yakar hatıralar....gittiğin şehir alev olur yakar..kaçmak istersin kaçarsın da....ama bilirsin ki..ne yıllar ne yollar..onunla olduğun hayallerinle dolu bir şehir her gittiğinde daha çok yakar.....nzr
Hatice GeçkilKayıt Tarihi : 3.4.2014 10:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İkiye bölünmüş bir bütün gibi yaşadım. Bir yanım öbür yanıma düşman; Sağımda kızgın kumlar gezdirdim. Solum üşüyor eski bir anıdan…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!