İnsan Hikayem Şiiri - Celal Işık

Unutulmuş kadim kitaplar gibi,
Başı sonu meçhul,benim hikayem.
Zamansız, mekansız bir sevda gibi,
Anlat,anlat bitmez. benim hikayem.
Uzun hikayem,insan hikayem.

Deme'ki Adem den Havva dan geldim,
Hayata güneşten, topraktan geldim,
Sonra insan oldum,hayvandan geldim,
Yarı hayvan, yarı insan hikayem.
Garip hikayem, insan hikayem.

Meydan okudum ben,her zor zamana.
Direndim katlime,ferman yazana,
Yusuf idim düştüm kör bir zindana,
Kardeş ihaneti,benim hikayem.
Hazin hikayem,insan hikayem.

Musa idim asa vardı elimde,
O Firavun dize geldi önümde,
Tanrıyla konuştum,Sina çölünde,
Dört kitaba sığmaz,benim hikayem.
Büyük hikayem,insan hikayem.

Hallacı Mansur'um En el hak derim,
Nesimiydim ondan yüzüldü derim,
Pir Sultan Abdalım darda dır serim,
Hak içindir haktır benim hikayem,

Celaliyim serde bir kahir bela,
Kardeş iken Kabil kıydı Habile,
Savaşan şu cihan bana Kerbela,
Kan ile yazıldı,benim hikayem.
Hazin hikayem,insan hikayem.