İnsan Hep Kalbinin Kaldığı Yerde

Gitmişten sayılmaz yarım, yaralı,
İnsan hep kalbinin kaldığı yerde,
Nerde bir bütünse her dem oralı,
İnsan hep kalbinin kaldığı yerde.

Başka bir kıtada gezse gölgesi,
Hükmünü verirse vicdan bilgesi,
Uzaktan, yakındır çekim bölgesi,
İnsan hep kalbinin kaldığı yerde.

Bir bavul toplayıp, çekerek gitse,
Gözlerinden yaşı dökerek gitse,
Gülücükler saçıp sekerek gitse,
İnsan hep kalbinin kaldığı yerde.

Uyanır her özlem, akşam olunca,
Gül yaprağı düşse taşar dolunca,
Döner geçmişine fırsat bulunca,
İnsan hep kalbinin kaldığı yerde.

Aşkın çıkmazına düşmüş yiğitse,
Dünyanın ta öbür ucuna gitse,
Demir atmış gibi durur ne etse,
İnsan hep kalbinin kaldığı yerde.

Gitmek kolay değil, arkada gözü,
Bir yere, bir göğe dönse de yüzü,
Püsküllü yalandır unuttum sözü,
İnsan hep kalbinin kaldığı yerde.