İnsan Hayat İlişkisi Şiiri - Kemal Tekir

İnsan, işine,eşine,
Dostuna,kardeşine,
Sarılmalı sevgiyle,
Şefkatle ,merhametle.
Almadan önce vermeyi,
Marifet bilmeli ömrünce,
Her fedanın sonunda,
Kar beklememeli bencilce.
Ara sıra zorluklarla,
Engellerle sınansa da,
Umudunu yitirmeden,
Direnmeli güçlüklere.
Başladığı işleri,
Ertelemeden,ötelemeden,
Bitirmeli vaktinde.
İnsan özgüvenli olmalı,
Kendine güvenmeli,
Aklını işletmeli,
Araştırıp irdelemeli.
İnsanın hiç bitmeyen,
Hedefleri,idealleri,
Tutkuları olmalı.
Hayata dört elle sarılmalı,
Sürekli çalışmalı,
Başkalarıyla değil,
Kendiyle yarışmalı.
İnsan ara sıra,
Nefis muhasebesi yapmalı.
Ruhsal kirlerden arınmalı,
Hayatı dolu dolu,
Doyasıya yaşamalı,
Geçmişini düşününce,
Keşkeleri az olmalı.
İçinde uhde kalmamalı.
İnsan mağrur olmamalı,
Gururdan,kibirden arınmalı,
Başkalarını incitmemeli,
Hassas duyarlı olmalı,
Kendine yapılmasını istemediğini,
Başkalarına yapmamalı.
İnsan vicdanlı,sağduyulu,
Erdemli,onurlu olmalı.

Kemal Tekir