İnsan Hâlâ Aynı İnsan Şiiri - Sümeyye Gedik

Geldi geçti, binlerce asır
İnsan hala aynı insan.
Erdiremez hidayete sır
İnsan hâlâ aynı insan

Ruhları hürriyetle kamaşır
Sözleri edebiyle karışır
Kendine hükmüyle taşınır
İnsan hâlâ aynı insan

Bi’ hayli büyüktür bedeni
Maddiyatla ölçer kendini
Ufak derdi doldurur evreni
İnsan hâlâ aynı insan

Düşer başı bin bir derde
Ulaşır işi düşünce her ferde
Son çare duaya sarılır şerde
İnsan hâlâ aynı insan

Sığmaz kaldıramaz ruhu seciye
Tapındıkça fani güzelliğe giysiye
Geçip gider devranı böyle biteviye
İnsan hâlâ aynı insan

Sükutu güçtür temkinli bekleyişi
Rıza-i makamı cümbüşlü gösterişi
Riyakarlık vefasızlık en mühim işi
İnsan hâlâ aynı insan

Öldü ölülerin üzerindeki toprak
Yaşadı çoğu nefislerine uyarak
Bağlandı en hakiki yoldan saparak
İnsan hâlâ aynı insan