İnsan Hakları Şiiri - Abdulkadir Turğut

Doğmaya hasret bir güneşti aradığımız
Bulutlar arkasına gizlenmiş ay’dı
Ve günde beş vakit dilimizde duaydı

Bir sevgiydi söylemeye korkardık
Çiçekleri uzaklardan koklardık

Kar altında açmak için çabalayan bir çiçek
Doğar doğmaz yitirdiğimiz gerçek

Umutsuzca beslediğimiz umut
İnsan hakkı iki dudak arasında bir komut

İnsan hakkı siyah beyaz tenimdir
İnancımdır yaşadığım dinimdir
İnsan hakkı oturduğum meskenim
İnsan hakkı konuştuğum dilimdir

Herkesin rengi farklı,dilleri çeşit çeşit
Yıldızlar kadar özgür
Yıldızlar gibi eşit