İnsan görünen.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönül!

Etmediği zulüm, çile kalmadı,
Çıkarıyor fesât insan görünen;
Hiç bir yaratılan böyle dalmadı,
Şu dünyaya ifsât insan görünen..

Ben ki sözü eğri büğrü diyemem,
Münâfıklık postu aslâ giyemem,
Küfür yeyip büyük lokma yiyemem,
Hâlle kanıt, ispat insan görünen..

Nefsine kul olmuş dincilik taslar,
Karakter, kişilik nerede nâslar?
Sıkışsa bir kaç rol fazilet paslar,
Nasıl alır berât insan görünen? ..

Hatasızmış gibi herkesi kınar,
Kendi imtihânda elleri sınar;
Âşığı, ereni Aşk akan pınar,
İçip de ol irşât insan görünen..

Sûreti insanı Adem gördü çok,
Mânâsı insanlar neredeyse yok,
Sözü tahkir sanma, tenkidine tok
Benim karnım, inat insan görünen...