İnsan Gibi Sevmek Şiiri - Hüseyin Ünsal

Ne zaman alev rengi saçlarını düşünsem,
Ellerim yanar,
Ne zaman… Gözlerini düşünsem,
Gözlerim dolar.
Ne zaman bir gaflet uykusuna dalsam,
Yastığımı hatıraların boğar.
……….Ölür, ölür dirilir özlerim seni!
………Avazım çıktığı kadar bağırır, isterim seni.
………Ağlarım yollarda,
………Kalırım karanlıklarda,
Şahidim; şu dört duvar var ya,
………Kahrolurum, kaybolurum odalarda.

Ne zaman sözlerini düşünsem,
Dudağım çatlar.
Ne zaman mesafeleri düşünsem,
Hasretliğim patlar
Ne zaman sensiz rüyalar görsem,
Her yanımı kâbuslar haklar.
…
Git gidebildiğin yere,
Saklan istediğin kadar
Elbiseni değiştir,
İstersen estetik yaptır,
Dedim ya, Gülüm;
Sen içimdesin,
Büyüyorsun kök’ün karesi kadar.
…
…Son günlerde sol yanımda ağrılarım,
Sırtıma vuran kamçıların var.
Söyle, insafsız yüreğine!
Kalbimi sıkıştırmasın bu kadar.
Üzme beni, üzme
Alıştım yaşamaya ben böyle de!
…
Dedim ya, Gülüm!
Biz sevgimize karşılık beklemedik,…
Biz sevdik mi, Ferhat gibi dağlar deldik…
Uzaydan değil, Amasya’dan geldik.
Sevmişsek eğer;
Bil ki, İNSAN GİBİ sevdik,

12.12.2005 00:10:58