İnsan Gibi Şiiri - Tamer Arabacı

Zoruma gidiyor bu çaresizlik,
Ne mevsimler gelip geçti
Gönül Ne baharlar devirdi.
Belki beceriksizlik
Kim bilir belki de basiretsizlik
Unuttuk mutlu olmayı
Sahi umut dediğin neydi?

Gücüme gidiyor bu sessizlik,
Ne hayatlar gelip geçti,
Ömrüm ne yıllar devirdi,
Belki talihsizlik
Kim bilir belki de kadersizlik,
Unuttuk sevip yaşamayı
Sahi sevmek dediğin neydi?

Teselli hoş bir hikaye geçmişten
Ellerime bıraktığı kocaman bir hiç
Zamanın direttiği.
Yaşlandık ey gönül!
Saniye saniye
Adım adım,
Nefes nefese yol alırken
Ecel fısıldıyor amansız gerçeği.

Dertleriyle dertlendiğimiz,
Hayalleriyle hırslandığımız,
Hırslarıyla kendimizi tükettiğimiz,
Dünya serüveninde,
Artık kilitlendiğimiz yerdeyiz.
Ve bir çaresizlik
Ve derin bir sessizlik.
…………………..

Belki olması gereken, keşfetmeli
Yeniden içimizdeki cevheri
Ve yaşanması gerekenleri yaşamalı
Lakin gerektiği gibi,
Sevmeyi Allah'ın içimize nakşettiği üzere
Aslına uygun adam gibi sevmeli.
Huzurunda dünyanın
Eğmeden boynumuzu
Ayakta ve dimdik veda etmeli.
Madem yaşadık yaşıyoruz,
Hakkıyla insan gibi bitirmeli.

11.01.2016 01:46