İnsan Gibi Şiiri - Rabia Yasin Çelik

Ayakların yerden kesilmiş
Ne kadarda uçurmuşlar seni.
Abarta abarta anlatırken
Sevda kokan düşlerini.
Aklını da başından almışlar
Ara sıra saçmaladığından da belli
Nasıl göreceksin ki dizinin dibindeki
Nefesi kesilen kedi eniğini.
Kimseciklerde yoktu oysa, ne kadar isterdim
Seninde benim ayaklarımı yerden kesmeni.
Bir ara verseydin o anda dinleyecektin
Kedi eniğinin senli düşlerini
Uzatsa elini sanki tutacaktı dizlerini.nasıl söyleyebilir diki
Başını 5 dakika dizlerine koymak istediğini
Karartsaydı gözlerini söyleseydi sevdiğini
Kedi eniğini alacağı cevap belli değimliydi.
Yarını gösterdin aşkının sonu, aynen annesi gibi
Kendini ateşe atarken kedi eniği
Sarışın sevgilini neden bırakıp geldin ki
Konuşacak ne kaldı, alacağın cevap belli değil miydi.
Sende kim oluyorsun derken haksız da değildi
Çok mu merak ettin sevmediğin birine
Ne verilip ne vaat edildiğini, sence önemlimiydi
Bilirim annem öğretmişti aza kanaat etmesini
Sorun değil sevgiyle uzatılan bir lokma yeterdi
Artık canımı yakamayacağında benim için önemli
Sana rağmen ben varım insanım mücadelesi
Sana rağmen bitirsen de yıkılmama mücadelesi
Babam da sevmemişti beni, sevseydi
Başkasını sevmezdi, benden gitmezdi
Hadi git bekletme ayağını yerden kesen sevgiliyi
Beni de belki birileri kedi eniği gibi değil de
İnsan gibi sever, insan gibi değer verir belki