İnsan Gerçeğinden Bir Bölüm

İnsan Gerçeğinden Bir Bölüm

Ne zaman dönsem yüzümü geleceğe
Maziden bir uğultu geliyor kulaklarıma
Sıyrılsam hayallerden dönsem gerçeğe
Bir pranga vuruluyor sanki ayaklarıma

Yola koyulsam, geleceğe bin bir hevesle
Mazide rehin kalan gönlüm isyan ediyor
Yalvarmak yakarmak nafile bin bir nefesle
Geçmişe güvensiz aklım gel gitme diyor.

Zamansız ve mekânsız kalmak mı yazım
Yerim yok yurdum bir karanlık ören
Yaratana uzanmış elim ondan niyazım
“Yolunu kaybedene sensin yol veren”

Doğum bir başlangıç son değil ölüm
Aralarında yaşanan bu karmaşa ne
İnsan gerçeğinden an kadar bir bölüm
Ne mutlu ki “ben kul oldum” diyebilene…

Karaman - 2016