Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ah şair dostum ah kanattın yine kabuk bağlamayan yarama. Ama alışkınımdır merhem yerine tuz basmaya yarama. Malesef bu anlattıklarından birini veya birkaçını yaşamayan azınlıkta kalır. İtiraf etmek gerekirse bende bu madurlardan biriyim. Kimi eliyle, kimi diliyle, kimi bakışlarıyla, kimi arkadan kalleşce itti. Ömrümün çoğu itilip kalkılmak bitti. çoğu zaman bir istepne gibi oradan oraya atıldım. Kaç kez makam mevki uğruna satıldım. Yaramıza dile getirme cesareti gösterdiğin için teşekkür ederim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta