İnsan Evladımıydın? Şiiri - Serpil Karab ...

Hayatta kendin ol
Başkasına Acı verme
Sana ait olmayanı takma boynuna.
Taşıma gerektiğinden fazla ağırlığı üzerinde.
Vakit geldiğinde atmayı,olurunda bırakmayı öğren,
İnsan evladı-sın!

Yaramazsa ciğeri peş para etmez sevgili…
Aniden düşerse aklına öğren acısada için, besmele çekmeyi...
Var özgürlüğünün tadına, her şeyi takma öyle kafana
Ara gerektiğinde,ardındaki gerçeği, izleri, zarar vermeden ruhuna
İnsan evladı-sın!

Biliyormusun? bu vakti bekliyorum,
Çok yoruldum…
Seni omzumda taşımaktan suçlu gibi.
Tek suçum adam sanıp gönlümü körü körüne vermekti..
İnsan evladı (mıydın) ?

Kaldıramıyorum inan ağırlığını…
Gittikçe yürüyüşüm ağırlaşıyor…
Hissediyorum vakit yavaş yavaş yaklaşıyor...
İnsan evladı (mıydın) ?

Acımasızca İndireceğim, atacağım yere, bakmayacağım kesinlikle arkama…
Diyorum, Nafile
Olamam, yalan sözlerin arkasına gizlenip asla bir insan evladına kıyamam
Tek Kıymetini bileceğim bugünün, faydası yok geçen her günün
Mazinin Değeri…
Öğrenmek için yaşamanın getirdiği acılar büyütüp olgunlaştırmasıymış…
İnsan evladı-mıydın? ? ?