İnsan En Çok Kendine Kırılırmış

Ey kendim!
En çok da sana kırgınım.
Beni keşke bu kadar arka planda bırakmasaydın.
Gitmez dediğin bile gitti...
Gitmem dediğinden gittin
Ne yapsan yetemediğinden.
En çok da samimiyetini yetiremedin değil mi?
Kendinden önce başkalarına koştun da ne oldu?..
Bana hep
Dur sonra, dur sonra dedin
Ben hep o dur sonralarda kanadım durdum.
Kendini feda edişlerinde tükendim durdum.
Azıcık da bencil olsaydın
Azıcık da kendine müslüman.
Nasıl acımasızdılar
Kalbine yara açarken...
Çünkü sen onlara kalbini açtın.
Yeri geldi beni kapı dışı ettin.
Olura olmaza harcadın ya beni...
En çok da sana kırgınım
En çok da sana.
Sen hep dur sonra deyip dururken
Bitmez dediğin zaman bitti
Yaşlanmana fırsat bile bırakmadan.
Ben hep o dur sonralarda kanadım durdum.
Geldin
Şimdi de yaramdan akan kanı durduramıyorsun.
Dünyanın dışına çıktım
Kendimi içime alamıyorum.
İnsan nefesinde mahkum kalır mı?
Kaldım.
Sen bana hep dur sonra dedikçe
Ben hep o dur sonralarda kanadım durdum
Yaralarıma birikip durdum.
Keşke önceliğin ben olsaydım.
Kendim
Ben en çok sana kırgınım.