İnsan en çok kendinden kaçar

İnsan en çok kendinden kaçar
Ve insan en çok kendine kaçar
Çok uzağa gittiğini sanır yanılır
Yakında olduğunu zanneder aldanır
Yanılandır insan insandır yanılan

İnsan en çok kendinden kaçar
Öyle bir kaçmak ki ışık hızını geçer
Bazen çok usulcadır ve ustacadır
Bazen kaçamaz bir adım bile

İnsan nisyana müptela
İnsan isyana aşina
Bir kısır döngü bir girdap
Kendi kuyruğunu kovalamak
Kendi kuyruğunu ısırmak
Kendini zehirlemek...

Zehri ve panzehiri de kendinde taşımak
Ama bi-haber olmak bundan
Hakikatı görüp diyenlere zehri kusmak
İnkar etmek ve  buna inanmak
İnanmayanları kınamak
İnsan en çok kendinden kaçar
Ve insan en çok kendinde kaçar

Bazen kendine kaçmalı
Gülistandır orası gülşendir
Bazen kendinden kaçmalı
Kokuşmuş ufunetli izbe bir yerdir kalbi

İnsan en çok kendinden kaçar
Ve insan en çok kendine kaçar
Nasıl ikircikli bir hal bu
Nasıl bir muamma
Kördüğüm...
Bilinmezlik...
Belki kainattaki karadeliğin
İnsanda karşılık geldiği şey...

Kendinden kaçtığını sanırsın ama nafile
Bilinç altın bile aleyhinde
Bir zindan ki kendi ellerinle inşa ettiğin
Bir haps-i münferit ki zifiri karanlık ...
Kaçmak mı beyhude...

Med cezirin en büyüğü içtedir içindedir
Karanlık ve aydınlık
Gece ile gündüz
Zulüm ile merhamet
İlim ile cehalet...hasılı
Cümle zıtların zıtlıkların
Temerküz ettiği yer insan yüreği