İşte sana binlerce tonluk dünya
Üzerinde gezinen hoplayan zıplayan karıncalar
Hem karınca hem karınca kararınca yaratıklar
O yaratıklar içinde az da olsa insan var
Aldım o yaratıkları eşitlemek için eşit kollu terazinin bir kefesine koydum
Bir kefesinde insanlar diğer kefesinde hayvanlarla kendini insan sananlar
Az olan insan tarafı havada kalacağına
Daha bir ağırlıkla bastırdı kefenin gözünü delercesine
Bu eşitlilik mi? Yoksa eşitsizlik mi?
Yamuldu buna dünya başı döndü
Bilmiyorum bu yamukluk düzelir nereye kadar
Her halde üzerindekiler kendini bilene kadar...
Yamuldu dünya
Başı döndü
Dayanamadı bu adaletsizliğe, çekemiyordu bu eşitsizliği..
Çekemedi o hafiflerin hareketleri çok ağırına gitti
Ve ekseninden sesler gelmeye başladı kaldıramıyordu bu ağırlığı
Ve parçalandı kaydı yıldız. yıldız.
Ne murat kaldı ne de kerevet
Çünkü bitmedi bu hikaye
Devamı yarın,Yarınlarda...
Niyazi SakarKayıt Tarihi : 17.10.2009 09:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!