Yumuk yumuk gözleri
Ufacıcık elleri
Konuşmuyor dilleri
Şu torun dedikleri
İnanamıyor insan
Tatlıymış sevgileri.
El kadar et parçası
Hep kirlidir paçası
Tükenmiyor ağzından
Akar, durur salyası
Bal mıdır, bal özü mü?
Çekilmiyor cakası.
Baba can, ana canan
Olmazmış başka yanan
Etrafında çırpınıp
Döner dururmuş insan
Ne güzel şey yaşamak
Yaşayan umut olmak.
İnsan serap sanıyor
Bir türlü inanmıyor
Güler ise gülüyor
Ağlar ise ağlıyor
Yarabbi bu ne sevda?
İnsan ona doymuyor.
09.03.2007 - Söke
Suat TutakKayıt Tarihi : 2.6.2007 09:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Torun sevgisini anlatan şiirim.
![Suat Tutak](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/02/insan-doyamiyor.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)