İnsan Doğdum Şiiri - Kemal Berk

Üryan geldim gözüm açtım dünyaya
Hür yaşamak benim hakkım sanmıştım
Fırıldağa döndüm acı hayatta
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım

Şu hayata çelik hafif kalıyor
Yüreğime ateş atan kaçıyor
Perişan halleri gören bakıyor
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım

Köle ettin zalim felek kendine
Yaralarım her gün kanar bendine
Huzur için uygun yaşa sen dine
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım

Para ile suyun sesi barıştı
Arada bir koltuk hırsı karıştı
Yüreklerde kinle kibir yarıştı
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım

Gönül ister yüksek yerden bakmaya
Eşe dosta selam verip almaya
Köle eden ister zincir takmaya
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım

Uçan kuşlar bile kaçtı yanımdan
Nesebimden gelen durmaz nazımdan
Ar damarım çatlar almam hazımdan
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım

Kül'özünün derdi hayra varmaktır
Her cümleyi doğru yönde yormaktır
Kardeşi kardeşe hemen sarmaktır
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım

Kemal'eren/ Kemal Berk
025.11.2018