İnsan doğduğu an.
Sona doğru gider zaman
Et kemik vucut kan.
İşte budur ruh budur can.
Doğduğunda uryan
Öldüyünde üryan.
İster atlı ister yayan.
Seni iter kakar cihan.
Düşünürse olur insan.
Düşünmese olur hayvan.
Bu hal insanı ayıran.
Seher vakti erken uyan.
Seni izler hakka ayan.
Sana seslenir yaradan.
Uyan insan uyan uyan.
Kayıt Tarihi : 1.3.2013 19:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umut Suci](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/01/insan-dogdugu-an.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!