İnsan, Doğaya Tahammül Edememişti

Doğa, olağanüstü güzelliklerle dolu
İçinde bol nimetler besliyordu her kulu…

Diğer türlerimizle o bizim ortamımızdı,
Rab’bimizden verilen tek barınağımızdı…

Ancak biz nefisliydik ve yetinmeyecektik,
Diğer dost türler ile geçinemeyecektik…

Önce ormanlar sonra sırasıyla hayvanlar,
Ardından tüm bitkiler kalmayıncaya kadar…

Bırakılmayacaklar yok edileceklerdi,
İnsan Rab’be karşıydı ve dinlemeyecekti…

Bir yandan da savaşıp yakacak yıkacaktık,
Cennetmiş, cehennemmiş pek de korkmayacaktık…

Az bir gurup istisna onlar ya delilerden,
Ya gönüllüler ya da Rab sevgililerinden…

(2011)