İnsan Doğar OLUR (gelişir) ÖLÜR.
*
İnsan doğduğu gün, ölüme namzet.
Bu dünyada,tüm canlılar ölürler.
Birde ölmemek var, ölüm bir rahmet.
İnanç'sızlar ölemez, rezil olurlar.
*
Alemi halk eden, seni var etti.
Etrafını niğmetlerle, donattı.
Sen için gün doğdu. sen için battı.
İnsanlar kör olsa; bunu bilirler.
*
Seni sınav için yap; yapma demiş.
Günde beşkez, huzuruna istemiş.
insana denk olmaz. altınla gümüş.
Ettiği kullukla, kıymet alırlar.
*
Gel olupta sen, buradan giderken.
Defin için millet, hizmet ederken.
Cep koymazlar, kefenini dikerken.
Ölüp teneşirde, çıplak kalırlar.
*
On altı arşın beze, sararlar seni.
Varisler toplanır, eski ve yeni
Koyarlar toprağa, o nazik teni.
Yılan çiyân, gıdaların bulurlar.
*
Çongeri bilirsin, mezar derindir.
Ne getirdin?, orda senin sorundur.
İmanınla Nanaz, tek rehberindir.
Ataşden elekle, seni elerler.
*
Şair Çongeri*Ömer Çetinkaya
12.02.2006 pazar.
Ömer Çetinkaya
Kayıt Tarihi : 28.7.2017 21:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!