İnsan Doğanın Kendisidir Şiiri - Naki Ay ...

İnsan doğanın kendisidir
Bu bilinçle hareket etmelidir
Yoksa doğanın içine düşer
Kargaşanın savaşının içine
Bir tohum keyfiyle oturur
Ayakları havada elleri toprakta
Bir can keyfiyle dolaşır
Ayakları elleri yerde dört
Ağız ki bir tohum işte dişleri
Özü ağzına geleni söyler
Sonra toprağı kemirir
Yerde gezeni yakalar yer
Kim yedi yer yedi gökyüzü büyüdü
Akıl alınmaz üretilir
Bir düşünce bir hayat alınır
Önce bir bitki gibi bit bakalım
Bir bit gibi bitlen bakalım
Doğada kimdir bir bak bakalım
Bahar gelsin yeşillik, çiçek açsın
Ağaçlar, doğa geldi bak
Yaz oldu sundu bana sana
Sonbahar geldi topladık doğayı
Samanlığımıza kilerlerimize
Sıkıştırdık kasalarımıza para
Şimdi doğamız para mı?
Hayatımıza geçer ama canımıza geçmez
Uzaylı geldi? Uzaylı kimdir?
Eyvah doğamızı yok edecek!
Ne önemi kaldı paranın ve malın
Oraya buraya kaçışırız değil mi?
Ve diş ve yiyecek stoklarız, ağzımızı
Çuvallara ve dolaplara doldururuz
Kaçarız, kaçak gibi kaçışırız
Baş kıç karışır aklımız, kafamız nerede
Doğamızı çoktan yitirmişiz vay yavrum vay
Doğamız özümüzdür, doğru söylersek yitirmeyiz
Doğanın dışında doğa insandır
İnsan doğanın dışına düşüncesiyle çıkar
Fikriyle girer ve hayvan canını besler
Bitkisel sağlamlığını giderir, uyur
Doğa özdür büyümüşsün patron olmuşsun
Kaybetme özünü sonra öz çalmaya kalkma
Yetimin hakkını yeme, emek sömürme
Uzaylı gelir seni yer. Nereye kaçıyorsun
Özün, dişin ve ağzın seni yer
Söylediğin sözler ve düşündüğün düşler
Yemiş bitirmiş seni afiyet olsun