İnsan Diyorlar Hayret Şiiri - Necdet Erem

Ezberlesem ciltlerle, yazılmış lugatları,
Tarifte zorlanırım, bu menhus suratları.
Nefesleri kan kokar, gözlerinde kin nefret.
Böyle canavarlara, insan diyorlar hayret.

Her yolu mübah sayar, hırsı olmuş ilahı,
Aldığı her nefeste, binlerce, ma’sum ahı.
Zannediyor kendince, aldatacak Allah’ı.
Mümin kullar inanmış, bu çirkin işe hayret.

Allah ile aldatmak, olmuş büyük marifet.
Akıl esir, vicdan felç, sözler ekiyor nefret.
Mümin, mümini kırar, can dayanırsa sabret.
Herkes haktan yanaymış, bu nasıl haktır hayret.

İklim kurak olunca, Allah’a el açarız.
Topluca yardım diler, birçoğumuz ağlarız.
Musibetler sel olmuş, karaları bağlarız.
Hala nedamet duyup, pişman olan yok hayret.

Artık yorgun bitab-ım, bu anlamsız kavgadan.
Gücüm takatim bitti, tek duam var Huda’dan.
Kurtar ümmeti Ya Rab, cehennemi bu nardan.
Kurtuluş duasına, ÂMİN diyen yok hayret.