Kendini bilmeyen kula yanarım
İnsan dergâhına girmeye geldim.
Savaş benden uzak, gelse kaçarım
Dünyaya barışı, sunmaya geldim.
Silahlar susmuyor insanlar yerde
Analar ağlıyor, feryat göklerde
Cehalet kör olmuş gözlerde perde
Gözlerin ışığı, olmaya geldim.
Hortumcular patron, dürüstler çırak
Kimi yerde seller, kimi yer kurak
Yemyeşil topraklar olmadan çorak
Bu hale koyana, sormaya geldim.
Gökyüzünde matem, yerler karanlık
Dostluğun yerini almış düşmanlık
Duygular körelmiş, bitmiş insanlık
Kaybolan sevgiyi, bulmaya geldim.
Yanlış yola sapar, doğru dururken
Kardeş, kardeşine kıyıp vururken
Mansur dayanır mı can kudururken
Onun için “insan olmaya geldim”.
MANSUR EKMEKÇİ 02.05.2002
Mansur EkmekçiKayıt Tarihi : 28.12.2005 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendini bilmeyen kula yanarım
İnsan dergâhına girmeye geldim.
Savaş benden uzak, gelse kaçarım
Dünyaya barışı, sunmaya geldim.
Silahlar susmuyor insanlar yerde
Analar ağlıyor, feryat göklerde
Cehalet kör olmuş gözlerde perde
Gözlerin ışığı, olmaya geldim.
Hortumcular patron, dürüstler çırak
Kimi yerde seller, kimi yer kurak
Yemyeşil topraklar olmadan çorak
Bu hale koyana, sormaya geldim.
Gökyüzünde matem, yerler karanlık
Dostluğun yerini almış düşmanlık
Duygular körelmiş, bitmiş insanlık
Kaybolan sevgiyi, bulmaya geldim.
Yanlış yola sapar, doğru dururken
Kardeş, kardeşine kıyıp vururken
Mansur dayanır mı can kudururken
Onun için “insan olmaya geldim”.
MANSUR EKMEKÇİ 02.05.2002
teşekkürler bu güzel sesleniş ne hoş İnsan olmak ,insanca yaşamak ne hoş ,insan kalabilmek ne hoş şiirtiniz için teşekkürler.saygılar.
Sen Nıçın Geldin?
Mansur Ekmekçi'ye
Kendini bilmeyen kimseyi bilmez
Fani meclisine sen niçin geldin?
Dünya savaşırken gözyaşı dinmez
Hercümert içine sen niçin geldin?
Can alan susmuyor karşısı nerde?
Analar, babalar tutulmuş derde
Bilgelik nerede? Felç olmuş ser de
Fersiz alemine sen niçin geldin?
Irgalanır arzda sahte müsellem
Bir lokma uğruna dönüyor alem
Namertler yapıyor allem ve gullem
Hile ilmeğine sen niçin geldin?
Hırsızlar nerede dürüst nerede?
Ummanlar kaybolmuş susuz derede
Yemyeşil topraklar hangi serada
Helak düzenine sen niçin geldin?
Gökte Ozon durmaz delik tabaka
Dostluklar bozulmuş düşman yalaka
Duygusuz insanda var mı alaka?
Sevgi iremine sen niçin geldin?
Doğru yanlış çalar hep aynı telde
Kardeş kardeşiyle durum ne halde
İsmailoğlu der ne gelir elde
İnsanlık demine sen niçin geldin?
Adana - 02.05.2002
İsmailoğlu Mustafa Yılmaz
İnsan Dergahı
Kendini bilmeyen kula yanarım
İnsan dergâhına girmeye geldim.
Savaş benden uzak, gelse kaçarım
Dünyaya barışı, sunmaya geldim.
Silahlar susmuyor insanlar yerde
Analar ağlıyor, feryat göklerde
Cehalet kör olmuş gözlerde perde
Gözlerin ışığı, olmaya geldim.
Hortumcular patron, dürüstler çırak
Kimi yerde seller, kimi yer kurak
Yemyeşil topraklar olmadan çorak
Bu hale koyana, sormaya geldim.
Gökyüzünde matem, yerler karanlık
Dostluğun yerini almış düşmanlık
Duygular körelmiş, bitmiş insanlık
Kaybolan sevgiyi, bulmaya geldim.
Yanlış yola sapar, doğru dururken
Kardeş, kardeşine kıyıp vururken
Mansur dayanır mı can kudururken
Onun için “insan olmaya geldim”.
MANSUR EKMEKÇİ 02.05.2002
İsmailoğlu Mustafa Yılmaz
Sen Nıçın Geldin?
Mansur Ekmekçi'ye
Kendini bilmeyen kimseyi bilmez
Fani meclisine sen niçin geldin?
Dünya savaşırken gözyaşı dinmez
Hercümert içine sen niçin geldin?
Can alan susmuyor karşısı nerde?
Analar, babalar tutulmuş derde
Bilgelik nerede? Felç olmuş ser de
Fersiz alemine sen niçin geldin?
Irgalanır arzda sahte müsellem
Bir lokma uğruna dönüyor alem
Namertler yapıyor allem ve gullem
Hile ilmeğine sen niçin geldin?
Hırsızlar nerede dürüst nerede?
Ummanlar kaybolmuş susuz derede
Yemyeşil topraklar hangi serada
Helak düzenine sen niçin geldin?
Gökte Ozon durmaz delik tabaka
Dostluklar bozulmuş düşman yalaka
Duygusuz insanda var mı alaka?
Sevgi iremine sen niçin geldin?
Doğru yanlış çalar hep aynı telde
Kardeş kardeşiyle durum ne halde
İsmailoğlu der ne gelir elde
İnsanlık demine sen niçin geldin?
Adana - 02.05.2002
İsmailoğlu Mustafa Yılmaz
İnsan Dergahı
Kendini bilmeyen kula yanarım
İnsan dergâhına girmeye geldim.
Savaş benden uzak, gelse kaçarım
Dünyaya barışı, sunmaya geldim.
Silahlar susmuyor insanlar yerde
Analar ağlıyor, feryat göklerde
Cehalet kör olmuş gözlerde perde
Gözlerin ışığı, olmaya geldim.
Hortumcular patron, dürüstler çırak
Kimi yerde seller, kimi yer kurak
Yemyeşil topraklar olmadan çorak
Bu hale koyana, sormaya geldim.
Gökyüzünde matem, yerler karanlık
Dostluğun yerini almış düşmanlık
Duygular körelmiş, bitmiş insanlık
Kaybolan sevgiyi, bulmaya geldim.
Yanlış yola sapar, doğru dururken
Kardeş, kardeşine kıyıp vururken
Mansur dayanır mı can kudururken
Onun için “insan olmaya geldim”.
MANSUR EKMEKÇİ 02.05.2002
İsmailoğlu Mustafa Yılmaz
TÜM YORUMLAR (3)