sonunda...
insan denilen erdemin içinde taşıdığı “ruh’un” varlığını kavradım…
yolumu çizdim artık …
biraz da,
herkesin içinde taşıdığı, ama sesini dinlemediği farkındalık! …
içimizdeki haykırışlar, öfke, sevgisizlikler, bazıları için kader!
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
anlam yüklenmiş güzel şiir...paylaşıma tşk.
Hem anlamlı hem güzeldi...Tebrikler Sema arkadaşım.Tam puanımla sayfamda.
Yüreğinize sağlık Sema hanım..
Kaleminizin kelamı bol olsun..
Geç dahi olsa farkedebilmek ruhumuzun eksikliklerini ve gün bugündür diye harcamadan güzelliklere sarılabilmek... Tebrik ediyorum.
Tebrik ederim. Okurken düşündürüyorsunuzda.Saygılar.
İnsan, belki tanıyacakları için yapmış olduğu sıralamanın en sonuna kendisini yerleştiriyor...
Ve kendi olamadan, ne olduğunu bilemeden yaşayıp gidiyor...Ya da yaşadığını sanıyor.............
Yüreğinize sağlık, değerli dost. Güzel bir paylaşımdı. Selamlar.
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta