sonunda...
insan denilen erdemin içinde taşıdığı “ruh’un” varlığını kavradım…
yolumu çizdim artık …
biraz da,
herkesin içinde taşıdığı, ama sesini dinlemediği farkındalık! …
içimizdeki haykırışlar, öfke, sevgisizlikler, bazıları için kader!
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
